NOCLEGI
ROZKŁADY
Zaproszenie na wystawę M. Sobczaka
www.lomza.pl
Miejski Dom Kultury - Dom Środowisk Twórczych w Łomży zaprasza na wernisaż wystawy malarstwa Marka Sobczaka, który odbędzie się 29 października 2010r. godz. 18.00 w Galerii Pod Arkadami na Starym Rynku. Marek Sobczak urodził się 7 kwietnia 1963 roku w Suwałkach. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i grafiką. Założył i prowadził w latach 1991-94 galerię CHŁODNA 20 w Suwałkach. Brał udział w ponad stu pięćdziesięciu wystawach indywidualnych, grupowych i zbiorowych.
REKLAMA
"Zawsze, kiedy myślę o malarstwie, widzę fresk w podziemiach wigierskiego Klasztoru Kamedułów koło Suwałk, przedstawiający "Taniec Śmierci". Powstał on na przełomie XVII i XVIII wieku, ale nazwisko malarza nie dotrwało do naszych czasów. Podejrzewam, że w tym właśnie fresku zawarta jest tajemnica malarstwa: z pozoru tak kruche materiały jak farby i cienki tynk potrafiły udźwignąć i ponieść w czasie opowieść człowieka, o którym dzisiaj niczego nie wiemy. Pamięć jest jedyną formą życia. W średniowiecznych kościołach umieszczano płyty nagrobne w posadzkach blisko wejścia. Przechodzący po nich wierni powoli ścierali imiona i epitafia. Wedle ówczesnych wierzeń zatarcie imion na tych płytach miało odkupić grzechy.
Sarmacki portret trumienny miał inne zadanie, pamięć o zmarłym rozpoczynała podróż po rzece czasu. Działo się to w XVII i XVIII wieku na ziemiach Rzeczypospolitej: w Polsce, na Litwie i na Rusi. Ten rodzaj malarstwa, nie miał swojego odpowiednika w zachodniej sztuce. Czy dzisiaj patrząc na te obrazy nie możemy powiedzieć, że jest to triumf malarstwa? Triumf dziedziny sztuki, której śmierć tylokrotnie ogłaszano w XX wieku?
Bohaterowie moich "Potretów Trumiennych", nie są konkretnymi osobami, ponieważ, gdyby tak było, opowieść ta straciłaby swój uniwersalny wymiar. Pierwsze "Portrety Trumienne" namalowałem po dyplomie z malarstwa. Stało się to trochę pod wpływem pracy Christiana Boltanskiego, którą widziałem w hamburskiej Kunsthalle. Była to instalacja, mur z puszek po herbacie z naklejonymi na nich fotografiami Szwajcarów - "byli tak piękni, że nie chciałoby się, żeby kiedykolwiek umierali".
Moje "Portrety Trumienne" są w opozycji do cywilizacyjnych grzechotek, do kultury masowej, do reklam pasty "Colgate", która w cudowny sposób zapewnia nas o tym, że będziemy zdrowi, piękni i nieśmiertelni. Takie działania spychają w naszej cywilizacji śmierć w niebyt. Śmierć, która istnieje już tylko w telewizyjnych wiadomościach i w oglądanych filmach - wystarczy pilotem od dvd cofnąć film, by cofnąć czas, by znów wszystko było piękne. A to nie jest prawda.
Moje "Portrety Trumienne" powstały przeciw "wyścigowi szczurów po 15 sekund sławy", przeciwko malarstwu naśladującemu fotografię, przeciwko sztuce "jednorazowego użytku", pop-banałowi, którego ostatnio tak wiele, a które jest jak puste opakowanie, bez treści i tajemnicy, po którym wzrok się jedynie ślizgał"
"Gra z czasem i pamięcią"z rozmowy Iwony Łazickiej-Pawlak z Markiem Sobczakiem
Kwartalnik "Borussia" 44-45/2008, s. 79-87
www.lomza.pl
Sarmacki portret trumienny miał inne zadanie, pamięć o zmarłym rozpoczynała podróż po rzece czasu. Działo się to w XVII i XVIII wieku na ziemiach Rzeczypospolitej: w Polsce, na Litwie i na Rusi. Ten rodzaj malarstwa, nie miał swojego odpowiednika w zachodniej sztuce. Czy dzisiaj patrząc na te obrazy nie możemy powiedzieć, że jest to triumf malarstwa? Triumf dziedziny sztuki, której śmierć tylokrotnie ogłaszano w XX wieku?
Bohaterowie moich "Potretów Trumiennych", nie są konkretnymi osobami, ponieważ, gdyby tak było, opowieść ta straciłaby swój uniwersalny wymiar. Pierwsze "Portrety Trumienne" namalowałem po dyplomie z malarstwa. Stało się to trochę pod wpływem pracy Christiana Boltanskiego, którą widziałem w hamburskiej Kunsthalle. Była to instalacja, mur z puszek po herbacie z naklejonymi na nich fotografiami Szwajcarów - "byli tak piękni, że nie chciałoby się, żeby kiedykolwiek umierali".
Moje "Portrety Trumienne" są w opozycji do cywilizacyjnych grzechotek, do kultury masowej, do reklam pasty "Colgate", która w cudowny sposób zapewnia nas o tym, że będziemy zdrowi, piękni i nieśmiertelni. Takie działania spychają w naszej cywilizacji śmierć w niebyt. Śmierć, która istnieje już tylko w telewizyjnych wiadomościach i w oglądanych filmach - wystarczy pilotem od dvd cofnąć film, by cofnąć czas, by znów wszystko było piękne. A to nie jest prawda.
Moje "Portrety Trumienne" powstały przeciw "wyścigowi szczurów po 15 sekund sławy", przeciwko malarstwu naśladującemu fotografię, przeciwko sztuce "jednorazowego użytku", pop-banałowi, którego ostatnio tak wiele, a które jest jak puste opakowanie, bez treści i tajemnicy, po którym wzrok się jedynie ślizgał"
"Gra z czasem i pamięcią"z rozmowy Iwony Łazickiej-Pawlak z Markiem Sobczakiem
Kwartalnik "Borussia" 44-45/2008, s. 79-87
www.lomza.pl
PRZECZYTAJ JESZCZE
